جامعه کهنه

درس خواندم. کمی‌احساس سرماخوردگی می‌کنم، دراز کشیدم. توانم کاهش پیدا کرده است. فکرم مشغول است، بسیار. اما می‌دانم که خواهد گذشت. نگاهی بر قلبم سنگینی می‌کند ، اینکه تو را بی‌عرضه، اهدافت را بی اهمیت قلمداد کنند، مطلبی نیست که دل آدم را شاد کند. خلاصه اینجور نگاه به خودم چیزی نیست که بپسندم یا قبول داشته باشم، اما آنچه در هم موجب تولید این نگاه شده، محل ایراد است، حالا هر چه که هست.